Το Weird West ήταν ένας από τους τίτλους που περίμενα πώς και πώς φέτος. Κάτι ο κόσμος και κάτι το gameplay του, ήταν αρκετά για να με γεμίσουν προσμονή, κάνοντάς με να μετρώ αντίστροφα τις μέρες ως την κυκλοφορία του. Μέχρι που το προπαρήγγειλα κιόλας -αν και προσφέρεται και μέσω Game Pass! Το μετάνιωσα; Ούτε καν.
Συνέχεια "Weird West"
Το Mad Max το είχα στη λίστα μου κάμποσα χρόνια τώρα. Μολονότι ποτέ δεν ένιωσα καμία ιδιαίτερη έλξη για τον πρωταγωνιστή των ταινιών, ο κόσμος που δημιούργησε ο George Miller με ιντρίγκαρε αφάνταστα. Ε, επιτέλους λοιπόν βρήκα το κουράγιο να παίξω τον ομώνυμο open-world τίτλο και δεν το μετάνιωσα.
Συνέχεια "Mad Max"
Το Agatha Christie – The ABC Murders μου έδωσε επιτέλους την ευκαιρία να παίξω ένα video game με πρωταγωνιστή τον θρυλικό ντετέκτιβ Hercule Poirot. Ο Βέλγος ήρωας της Agatha Christie, βλέπετε, έχει κάθε λόγο να αισθάνεται «ριγμένος» σε σχέση με άλλους… συναδέλφους του όπως π.χ. ο Sherlock Holmes οπότε ο τίτλος της Artefacts ήταν ό,τι έπρεπε.
Συνέχεια "Agatha Christie – The ABC Murders"
Το πρώτο trophy μου στο Lara Croft and the Temple of Osiris το πήρα στις 9 Αυγούστου του 2015. Το τελευταίο μου έχει ημερομηνία 19 Απριλίου 2021. Όχι, δεν έπαιζα τον τίτλο της Crystal Dynamics για μια εξαετία. Απλά κάπου… παράπεσε και θυμήθηκα την ύπαρξή του μια γενιά μετά.
Συνέχεια "Lara Croft and the Temple of Osiris"
Τρεις ήταν οι λόγοι που με ώθησαν να παίξω το Sleeping Dogs: Definitive Edition. Πρώτον, είχα τερματίσει την ορίτζιναλ έκδοσή του το 2013 και δε θυμόμουν τίποτα. Δεύτερον, πριν από τέσσερα χρόνια επισκέφθηκα ο ίδιος το Χονγκ Κονγκ. Και τρίτον, με £3,59 στο Microsoft Store απλά δε γινόταν να μην το πάρω!
Συνέχεια "Sleeping Dogs: Definitive Edition & Nightmare in North Point/Year of the Snake"
Το Townscaper με έβαλε σε σκέψεις. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν κατατάσσεται καν στην κατηγορία των video games αφού το δημιούργημα του Oscar Stalberg συνιστά κανονική ψυχοθεραπεία. Εν τέλει όμως με ψυχαγώγησε με τον δικό του τρόπο οπότε… ξέρω ‘γω, μας κάνει;
Συνέχεια "Townscaper"
Όταν πέτυχα το Thronebreaker: The Witcher Tales στις εκπτώσεις του PS Store μέσα στον Οκτώβριο εξεπλάγην. Ο λόγος ήταν πως μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσα πλήρως την ύπαρξή του! Μετά από την απαραίτητη μίνι έρευνα, αφού δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο, το πρόσθεσα στο καλάθι μου και το κατέβασα στο PS5 μου. Δε λάθεψα.
Συνέχεια "Thronebreaker: The Witcher Tales"
Δεν έχω ιδέα πώς και γιατί κατέληξα στο Goosebumps: The Game. Ή μάλλον έχω: έψαχνα να βρω κάτι για να πάρω με τα… ρέστα από το Microsoft Store στις εκπτώσεις της Black Friday και στις £2,99 είπα «δε βαριέσαι». Και αφού το πήρα, ε, το ‘παιξα κιόλας.
Συνέχεια "Goosebumps: The Game"
Ποτέ δε λέω όχι σε μία καλή, αστυνομική ιστορία με όποιον τρόπο κι αν μου «σερβίρεται» εκείνη -βιβλίο, ταινία, video game. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το Conway: Disappearance at Dahlia View, ένα «whodunit» που τικάρει όλα τα κουτάκια του είδους, προσφέροντας μία άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία gameplay.
Συνέχεια "Conway: Disappearance at Dahlia View"
Η μεγαλύτερη απορία μου πριν αρχίσω να παίζω το Unpacking -έπειτα από την παραίνεση του φίλου Στέλιου- ήταν τι θα μπορούσε να σημαίνει το «zen puzzle», το είδος που του είχαν αποδώσει οι δημιουργοί του στη Witch Beam. Μερικές ώρες και κάμποσα χαρτοκιβώτια αργότερα, τα ‘χα καταλάβει πλέον όλα.
Συνέχεια "Unpacking"