Ξεκίνησα το Card Shark περιμένοντας να παίξω λίγο «χαρτάκι», απ’ αυτό που έπαιζα με τις ώρες στα Red Dead Redemption. Δε μου τα ‘χαν πει καλά. Διότι ο τίτλος της Nerial δεν είναι παιχνίδι καρτών αλλά παζλ και μάλιστα αρκετά απαιτητικό. Με τα χίλια ζόρια τον κατάφερα…
Συνέχεια "Card Shark"
Dorfromantik. Ένας τίτλος που τραβά την προσοχή απλά και μόνο χάρη στο όνομά του. Κι όμως έχει πολλά να προσφέρει, φτάνει ο παίκτης να είναι προετοιμασμένος γι’ αυτό που θα συναντήσει. Γιατί, για να είμαι ειλικρινής, δε μιλάμε για «παιχνίδι» με τη συμβατική έννοια του όρου.
Συνέχεια "Dorfromantik"
Το Baldur’s Gate: Enhanced Edition ήταν η πρώτη «στάση» μου στο ταξίδι πίσω στον χρόνο, στις «χρυσές» (κατά τη γνώμη μου) εποχές του D&D, μέσα από τα άπαντα της Beamdog. Και για να πω την αλήθεια, δε θυμόμουν το παραμικρό από τα γεγονότα του…
Συνέχεια "Baldur’s Gate: Enhanced Edition & Siege of Dragonspear"
Το Two Point Hospital δεν είναι ένα από εκείνα τα παιχνίδια που αποφάσισα να παίξω κάμποσο καιρό απ’ όταν κυκλοφόρησαν. Το εγκατέστησα την πρώτη μέρα διάθεσής του. Για την ακρίβεια, το είχα προπαραγγείλει! Τέσσερα χρόνια αργότερα, επιτέλους πήρε «εξιτήριο» η βασική του έκδοση!
Συνέχεια "Two Point Hospital"
H Variable State μας έχει χαρίσει το Virginia. Η Annapurna, τίτλους όπως το Twelve Minutes και το What Remains of Edith Finch. Με αυτά κατά νου, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του Last Stop δεν (το οποίο εκτός από τη λίστα μου, ήταν και στο Game Pass) δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη.
Συνέχεια "Last Stop"
Το The Dark Pictures Anthology: House of Ashes είχε περίοπτη θέση στη λίστα μου. Τόσο τα δύο προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, Man of Medan και Little Hope, όσο και το Until Dawn, το πρώτο interactive drama της Supermassive Games, με άφησαν ικανοποιημένο οπότε… γιατί όχι;
Συνέχεια "The Dark Pictures Anthology: House of Ashes"
Όση ώρα μου πήρε να φτάσω στο φινάλε του A Memoir Blue, άλλη τόση περίπου χρειάστηκα για να γράψω τις σκέψεις μου γι’ αυτό. Σπάνια περίπτωση κι όμως η εμπειρία που μου προσέφερε, αν και μικρή ήταν ευχάριστη.
Συνέχεια "A Memoir Blue"
Where The Water Tastes Like Wine… Ένα παιχνίδι που τραβά το ενδιαφέρον χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια απλά και μόνο από τον τίτλο του. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε που θυμάμαι πώς και γιατί βρέθηκε στη λίστα μου. Απλά το εντόπισα στη βιβλιοθήκη μου στο Epic Games Store και είπα να ξεχρεώσω το γραμμάτιο.
Συνέχεια "Where The Water Tastes Like Wine"
Το Guild of Dungeoneering είναι από αυτά τα παιχνίδια που μου προτείνει πότε-πότε ο φίλος μου ο Αντώνης και η αλήθεια είναι ότι το ξεκίνησα δίχως ιδιαίτερες προσδοκίες. Περί τις 15 ώρες και 91 dungeoneers αργότερα, μπορώ να πω πως με κέρδισε.
Συνέχεια "Guild of Dungeoneering"
Το Weird West ήταν ένας από τους τίτλους που περίμενα πώς και πώς φέτος. Κάτι ο κόσμος και κάτι το gameplay του, ήταν αρκετά για να με γεμίσουν προσμονή, κάνοντάς με να μετρώ αντίστροφα τις μέρες ως την κυκλοφορία του. Μέχρι που το προπαρήγγειλα κιόλας -αν και προσφέρεται και μέσω Game Pass! Το μετάνιωσα; Ούτε καν.
Συνέχεια "Weird West"