Ξεκίνησα να παίζω το The Ascent κατόπιν παρότρυνσης ενός συναδέλφου. Το είχα δηλαδή στη λίστα μου αλλά δεν επρόκειτο να του δώσω και προτεραιότητα. Ευτυχώς ο Stewart επέμεινε και έτσι για καλή μου τύχη δεν καθυστέρησα -κι άλλο- το ταξίδι μου στον κόσμο που δημιούργησε η Neon Giant.
Συνέχεια "The Ascent"
Το Mad Max το είχα στη λίστα μου κάμποσα χρόνια τώρα. Μολονότι ποτέ δεν ένιωσα καμία ιδιαίτερη έλξη για τον πρωταγωνιστή των ταινιών, ο κόσμος που δημιούργησε ο George Miller με ιντρίγκαρε αφάνταστα. Ε, επιτέλους λοιπόν βρήκα το κουράγιο να παίξω τον ομώνυμο open-world τίτλο και δεν το μετάνιωσα.
Συνέχεια "Mad Max"
Το πρώτο trophy μου στο Lara Croft and the Temple of Osiris το πήρα στις 9 Αυγούστου του 2015. Το τελευταίο μου έχει ημερομηνία 19 Απριλίου 2021. Όχι, δεν έπαιζα τον τίτλο της Crystal Dynamics για μια εξαετία. Απλά κάπου… παράπεσε και θυμήθηκα την ύπαρξή του μια γενιά μετά.
Συνέχεια "Lara Croft and the Temple of Osiris"
Τρεις ήταν οι λόγοι που με ώθησαν να παίξω το Sleeping Dogs: Definitive Edition. Πρώτον, είχα τερματίσει την ορίτζιναλ έκδοσή του το 2013 και δε θυμόμουν τίποτα. Δεύτερον, πριν από τέσσερα χρόνια επισκέφθηκα ο ίδιος το Χονγκ Κονγκ. Και τρίτον, με £3,59 στο Microsoft Store απλά δε γινόταν να μην το πάρω!
Συνέχεια "Sleeping Dogs: Definitive Edition & Nightmare in North Point/Year of the Snake"
Δεν έχω ιδέα γιατί το Days Gone στάθηκε αδύνατον να μου τραβήξει την προσοχή όταν κυκλοφόρησε. Έχω την αίσθηση ότι στο μυαλό μου καταγράφηκε για κάποιον ανεξήγητο λόγο ως «ένα Assassin’s Creed με ζόμπι», κάτι που όπως διαπίστωσα δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα.
Συνέχεια "Days Gone"
Δεν ξέρω πότε ακριβώς κατέβασα το Murdered: Soul Suspect στο PS4 Pro μου -πρέπει να ‘χουν περάσει χρόνια από τότε. Απλά μία ωραία πρωία του Αυγούστου το είδα στο μενού της κονσόλας καθώς χάζευα την ψηφιακή μου βιβλιοθήκη και ξεκίνησα να παίζω.
Συνέχεια "Murdered: Soul Suspect"
Το Kona εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία τίτλων, των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα για τα καλά, μέχρι που τους πέτυχα χαζεύοντας τη λίστα του Game Pass στο Xbox. Κάπως έτσι λοιπόν, το δημιούργημα της καναδικής Parabole βρέθηκε να κατεβαίνει στην κονσόλα μου με εμένα να μην έχω την παραμικρή εικόνα για το τι επρόκειτο να συναντήσω.
Συνέχεια "Kona"
Αν και το Call of Cthulhu είχε βρεθεί στα υπ’ όψιν μου κάμποσο πριν κυκλοφορήσει, ποτέ δε συγκινήθηκα αρκετά ώστε να το αγοράσω. Σαν να διαισθάνθηκαν το δράμα μου στη Microsoft, το ενσωμάτωσαν σχετικά νωρίς στη λίστα των τίτλων του Game Pass, δίνοντάς μου την ευκαιρία να το παίξω δωρεάν. Και κάπου εκεί κατάλαβα πόσο δίκιο είχα.
Συνέχεια "Call of Cthulhu"
Δε γινόταν να περιμένω. Για την ακρίβεια είχα καταλήξει χρόνια πριν: το The Last of Us Part II θα το έπαιζα με το που κυκλοφορούσε. Με τι κουράγιο να κάνω υπομονή άλλωστε για το sequel ενός παιχνιδιού το οποίο θεωρώ εκ των καλύτερων video game που έχω παίξει;
Συνέχεια "The Last of Us Part II"
Το σχολείο τελείωνα, θυμάμαι, όταν ξεκίνησα να παίζω το The Bard’s Tale. Εποχές 2004 με την Ελλάδα να διανύει ένα από τα σημαντικότερα καλοκαίρια της σύγχρονης Ιστορίας της κερδίζοντας το Ευρωπαϊκό στην Πορτογαλία κι εγώ να προσπαθώ να βγάλω άκρη με τον βάρδο στον υπολογιστή μου.
Συνέχεια "The Bard’s Tale: Remastered and Resnarkled"