Το Weird West ήταν ένας από τους τίτλους που περίμενα πώς και πώς φέτος. Κάτι ο κόσμος και κάτι το gameplay του, ήταν αρκετά για να με γεμίσουν προσμονή, κάνοντάς με να μετρώ αντίστροφα τις μέρες ως την κυκλοφορία του. Μέχρι που το προπαρήγγειλα κιόλας -αν και προσφέρεται και μέσω Game Pass! Το μετάνιωσα; Ούτε καν.
Συνέχεια "Weird West"
Χαμένη ευκαιρία. Είναι οι δύο λέξεις που μου ‘ρχονται πρώτες κατά νου όταν κάποιος με ρωτά για το Cyberpunk 2077, το παιχνίδι που κατάφερε να με ενθουσιάσει πολλά χρόνια πριν το λανσάρισμά του πιθανότατα όσο κανένα άλλο. Αν το απόλαυσα; Φυσικά, μόνο που πάντα θα το στοιχειώνει ένα τεράστιο «αλλά»…
Συνέχεια "Cyberpunk 2077"
Η σχέση μου με το Deus Ex: Human Revolution ήταν εξ αρχής αφύσικη. Το έπαιξα όταν πρωτοκυκλοφόρησε αλλά κάπου στο δεύτερο boss fight εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια. Κάμποσα χρόνια αργότερα -και έχοντας απολαύσει το Mankind Divided, επέστρεψα στο Human Revolution, αυτή τη φορά στη Director’s Cut έκδοσή του και αυτή τη φορά το καταευχαριστήθηκα.
Συνέχεια "Deus Ex: Human Revolution & The Missing Link"
Όταν ξεκινούσα το Deus Ex: Mankind Divided η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να περιμένω. Είχαν περάσει κάμποσα χρόνια από τότε που είχα παίξει το Human Revolution, ενώ σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο άργησα αρκετά μέχρι να βρω το κουράγιο να το παίξω.
Συνέχεια "Deus Ex: Mankind Divided & System Rift/A Criminal Past"
Το Witcher 3 είναι ένας από τους ελάχιστους τίτλους που έχω προπαραγγείλει ποτέ μου -και μάλιστα στην υπερμεγέθη συλλεκτική του έκδοση (το αγαλματάκι με τον Geralt επάνω στον griffin είναι από τα καλύτερα που έχω δει σε collector’s). Κι όμως, χρειάστηκαν περίπου τρία χρόνια γεμάτα-γεμάτα μέχρι να το πάρω απόφαση να το αρχίσω.
Συνέχεια "The Witcher 3: Wild Hunt & Hearts of Stone/Blood and Wine"