Δεν έχω ιδέα γιατί το Days Gone στάθηκε αδύνατον να μου τραβήξει την προσοχή όταν κυκλοφόρησε. Έχω την αίσθηση ότι στο μυαλό μου καταγράφηκε για κάποιον ανεξήγητο λόγο ως «ένα Assassin’s Creed με ζόμπι», κάτι που όπως διαπίστωσα δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα.
Συνέχεια "Days Gone"
Το Everybody’s Gone to the Rapture ήταν ένας από εκείνους τους τίτλους που ναι μεν είχα παίξει στο παρελθόν αλλά δε με είχαν αγγίξει. Για την ακρίβεια δε νομίζω ότι το είχα τερματίσει καν, οπότε αν μη τι άλλο μία δεύτερη ευκαιρία τη δικαιούτο.
Συνέχεια "Everybody’s Gone to the Rapture"
Δε γινόταν να περιμένω. Για την ακρίβεια είχα καταλήξει χρόνια πριν: το The Last of Us Part II θα το έπαιζα με το που κυκλοφορούσε. Με τι κουράγιο να κάνω υπομονή άλλωστε για το sequel ενός παιχνιδιού το οποίο θεωρώ εκ των καλύτερων video game που έχω παίξει;
Συνέχεια "The Last of Us Part II"
Αν δε με απατά η μνήμη μου, το The Unfinished Swan πρέπει να το είχα δοκιμάσει μια φορά κι έναν καιρό σε κάποια gamescom. Μου είχε τραβήξει το ενδιαφέρον, ωστόσο ποτέ δε δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες (τουτέστιν να φτάσει αρκετά ψηλά στη λίστα μου) ώστε να το απολαύσω όπως έπρεπε.
Συνέχεια "The Unfinished Swan"
Η όλη φάση με τους σούπερ ήρωες με αφήνει αδιάφορο. Αφ’ ενός διότι δυσκολεύομαι να «μασήσω» με έναν πραγματικό –υποτίθεται- κόσμο που περιμένει από μία δυτική εκδοχή του Ταμτάκου να τον σώσει και αφ’ ετέρου διότι οι μόνοι σούπερ ήρωες που αναγνωρίζω είμαστε ο Predrag Djordjevic κι εγώ –κι απ’ όσο ξέρω κανείς μας δεν έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινία.
Συνέχεια "Spider-Man"
Είχα ξεχάσει περί τίνος αριστουργήματος πρόκειται. Πάνε και τόσα χρόνια από τότε που το έπαιξα για πρώτη και μοναδική φορά στο PS3. Κι όμως, δε χρειάστηκε παρά να αντικρύσω απλά το κεντρικό του μενού για να βομβαρδίσουν τη μνήμη μου όλες εκείνες οι αναμνήσεις από την ασύγκριτη εμπειρία που μου είχε προσφέρει το The Last of Us το καλοκαίρι του 2013.
Συνέχεια "The Last of Us Remastered & Left Behind"
Έχω μάθει να είμαι επιφυλακτικός απέναντι στις δουλειές του David Cage. Με εξαίρεση το Heavy Rain, τα Fahrenheit και Beyond: Two Souls από ένα σημείο στην πλοκή τους κι έπειτα, με έχασαν. Γνώριζα εξ αρχής πως το Detroit: Become Human θα ήταν πιο προσγειωμένο, πιο «γήινο» οπότε με αυτό κατά νου, το ξεκίνησα.
Συνέχεια "Detroit: Become Human"