Θα είμαι ειλικρινής: δεν είχα ιδέα για το Virginia. Αγνοούσα μέχρι και την ύπαρξή του, ώσπου το πέτυχα χαζεύοντας ένα μεσημέρι τις προσφορές στο Microsoft Store. Η τιμή του ήταν εξευτελιστική (κάτι λιγότερο από £2…), το κόνσεπτ ενδιαφέρον, οπότε δεν το πολυσκέφτηκα ιδιαίτερα.
Συνέχεια "Virginia"
Το Everybody’s Gone to the Rapture ήταν ένας από εκείνους τους τίτλους που ναι μεν είχα παίξει στο παρελθόν αλλά δε με είχαν αγγίξει. Για την ακρίβεια δε νομίζω ότι το είχα τερματίσει καν, οπότε αν μη τι άλλο μία δεύτερη ευκαιρία τη δικαιούτο.
Συνέχεια "Everybody’s Gone to the Rapture"
Είναι το δεύτερο review που γράφω για το The Stanley Parable. Το πρώτο βρίσκεται στον Κάδο Ανακύκλωσης του υπολογιστή μου. Ήταν, βλέπετε, ένα τυπικό κείμενο, απ’ αυτά που έχετε συνηθίσει να διαβάζετε εδώ, στα XL Reviews. Μόνο που το The Stanley Parable δεν είναι ένα παιχνίδι όπως όλα τα άλλα. Γιατί δηλαδή να ‘ναι το review του;
Συνέχεια "The Stanley Parable"
Όχι, δεν έβαλα σκοπό να παίξω και το δεύτερο παιχνίδι της Giant Sparrow –μετά το The Unfinished Swan. Το What Remains of Edith Finch αποτέλεσε πρόταση ενός καλού μου φίλου και παρ’ ότι βρισκόταν ήδη στη λίστα μου, η προτροπή του Νότη (o περί ου ο λόγος καλός φίλος) ήταν η αφορμή που έψαχνα για να το αρχίσω.
Συνέχεια "What Remains of Edith Finch"